Κάπως έτσι θα μπορούσα να χαρακτηρίσω τον αγώνα Π.Α.Ο.Κ.-ΤΣΣΚΑ γιατί ούτε αδικία ήταν ούτε κρίμα. Ένας καλός Π.Α.Ο.Κ. στο πρώτο μέρος κι ένας φανταστικός στο δεύτερο. Εκεί που λες ότι τα έκλεισε τα μάτια ο Θεός και θα προκριθώ εκεί τα ξανανοίγει και γίνεται η στραβή και ενώ ο Cresic αποκρούει το πέναλτι όλη η ομάδα, σαν υπνωτισμένη, κάθεται και κοιτά τον Ρώσο να βάζει γκολ όχι ρε γ@μωτο λες και πέφτεις ανάσκελα. Δεν θα ήθελα να μπω στην διαδικασία να πω έπρεπε και αν. Ίσως το κάνω μια φορά γιατί έπρεπε έτσι όπως έπαιξε ο Π.Α.Ο.Κ. σήμερα να έπαιζε και μέσα στην Τούμπα. Χίλια μπράβο στους λιγοστούς, αλλά θαρραλέους, φιλάθλους που βρεθήκαν στο Λουζνικι και ένα μεγάλο μπράβο στα παλληκάρια στον αγωνιστικό χώρο που πάλεψαν αλλά δεν κατάφεραν να προκριθούν. Του χρόνου, μάλλον, καλυτέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου